Hartbewaking

Wat kan er veel veranderen in een paar dagen tijd… De titel van de blog slaat op mijn moeder. Vorig jaar heeft ze een nieuwe hartklep gekregen maar ze is eigenlijk totaal niet opgeknapt, ze is heel snel moe. In plaats van ‘moe’ konden we de laatste tijd wel spreken van ‘uitgeput’, zelfs al na 25 meter lopen. Haar hartslag is gemiddeld 42 slagen per minuut.

Toen Madeleine deze week hoorde dat het zó slecht ging en eigenlijk met de dag slechter werd heeft ze direct de dokter gebeld met de bedoeling haar in het ziekenhuis te krijgen, 4 uur later lag ze op de hartbewaking en later deze week krijgt ze een pacemaker om het ritme te versnellen naar een normaal tempo.

Natuurlijk mag je na zo’n diagnose niet naar huis, gelukkig is het IJsselland Ziekenhuis redelijk dichtbij. We zijn maar met een klein clubje, mijn vader, Madeleine en Jesse, gelukkig hebben we geen ‘baan’ meer dus zijn we erg flexibel.

Door zoiets krijg je wel gelijk door hoe snel je iets kan mankeren en hoe belangrijk het is om op tijd naar een dokter te gaan. Zelf durf ik nooit, ik vond mezelf deze week al een hele kerel toen ik dinsdag naar het oogziekenhuis ging voor een echo en een scan. Daar is overigens wel iets gevonden maar omdat ik er geen last van heb houden we het lekker zo, gelukkig maar!

Om dit verslag van deze week nog positief te eindigen kan ik vertellen dat onze grote kleine kanjer Bengy gisteren precies 10 jaar is geworden en dat ik (na een duwtje van Madeleine) toch een kaartje heb gekocht voor FISM 2020, de Europese Kampioenschappen goochelen volgend jaar Juli in Manresa (Barcelona).

Ik heb een appartementje voor de 6 dagen op 700 meter afstand van het theater, beter kan niet! De retourvlucht vanaf Rotterdam kost slechts € 75,= !! Dat zat geweldig mee!

Ik hoop later deze week goed nieuws te hebben over de operatie en de pacemaker van mijn moeder, als er bijzondere dingen gebeuren schrijf ik er over… ik heb eindelijk een blogsite, ik snap het en het meest belangrijke, ik heb eindelijk tijd!!!